De gemeente Weert laat onderzoek doen naar de technische staat van de 15e-eeuwse toegangspoort naar de voorburcht van kasteel Nijenborgh aan de Biest. Klimop blijkt het karakteristieke bouwwerk te hebben aangetast. Voor het onderzoek hebben burgemeester en wethouders 5.000 euro uitgetrokken.
De poort is een restant van het kasteel dat er tot 1702 stond. Volgens B en W behoort het gebouw tot de belangrijkste monumenten van de stad. Het college wil daarom alles doen de toegang te beschermen.
Al jaren bedekt
De rijksmonumentale poort is jarenlang goeddeels bedekt geweest met klimop. Het muurwerk was nauwelijks zichtbaar. Voor werkzaamheden leek geen dringende noodzaak.
Maar omdat een groot deel van de klimop is afgestorven, is in januari komen vast te staan, dat de wortels en stammen in de loop van de jaren het bouwwerk hebben aangetast.
De stenen toegang was eeuwenlang beeldbepalend en nauw verbonden met de geschiedenis en stadswording van Weert. Als het Stadspark ter plaatse straks geheel opnieuw is ingericht en tal van bezoekers trekt, moet het aloude poortgebouw blikvanger zijn en entree. Maar ook veilig.
Behoud
Wethouder Geert Gabriëls wijst er op, dat de gemeente Weert als eigenaar verantwoordelijk is voor behoud van de poort met zijn ‘enorme historische waarde’.
“Om het bouwwerk te beschermen worden maatregelen genomen om te voorkomen dat trillingen of graafwerkzaamheden de constructie onherstelbaar beschadigen. Ook wordt gekeken of het mogelijk is dat (zwaar) vrachtverkeer tijdens de werkzaamheden voor het Stadspark geen gebruik hoeft te maken van de poort”.
In het kader van voornoemd onderzoek naar de huidige toestand van het poortgebouw wordt volgens de wethouder meegenomen wat er gedaan moet worden met de resterende begroeiing en of het noodzakelijk is de poort verder te verstevigen, beschermen en/of consolideren.
Werkzaamheden Stadspark
De afgelopen periode zijn verschillende slechte en/of dode bomen in en rond het Stadspark Weert gekapt. In april moet het asfalt worden verwijderd en wordt de grond gesaneerd.
Foto: 15e-eeuwse toegangspoort naar de voorburcht van kasteel Nijenborgh aan de Biest.
Begin jaren ’60 zat ik op de Martinusschool aan de Emmasingel in Weert. Gelukkig wordt die herbestemd voor wonen en niet afgebroken zoals het Broederspensionaat er tegenover en de Bischoppelijke Colege gebouwen in de stad en bij de Kazerne. De halte van de bus naar Stramproy, waar ik woonde, was op de Biest tegenover een mysterieus wit gebouw. Daarover werd nooit gesproken. Als nieuwsgierig kind ben ik een keer de toen al groen overwoekerde poort onder doorgegaan om dat ‘spookhuis’ van dichtbij te bekijken. Dat heb ik geweten. Er werd voorbij de poort hout gezaagd. Een man en een vervaarlijk grommende hond renden op mij af. Het was privéterrein en ik had daar als snotneus niets te zoeken. Ik wist niet hoe snel ik weer op de Biest moest komen. In 2018 heb ik met mijn zoon van toen 28 een tocht door mijn jeugd gemaakt. De biest als traumalocatie kon natuurlijk niet ontbreken. De poort oogde nog even groen en bouwvallig als in mijn jeugd en het gebied erachter even weinig uitnodigend. Goed dat de gemeente de poort aanpakt en er achter een park aanlegt. Mijn financiële bijdrage daaraan ligt daar overigens al decennia klaar: aan de Biest kant van het water tegen over het witte pand ligt nog een zilveren gulden die ik een keer uit mijn zak erin heb laten rollen. Dat is mijn tweede Biesttrauma geweest.