Nieuw onderzoek naar grafgiften en botmateriaal uit het oudste grafveld van Nederland (Elsloo, Limburg) levert opmerkelijke informatie op over de klassieke invulling van man-vrouw patronen en de rol van ouderen in de boerensamenleving van de ‘Lineaire Bandkeramiek’, 7.000 jaar geleden.
Grafgiften als vuurstenen pijlpunten, stenen bijlen en maalstenen, die doorgaans strikt aan mannen- of vrouwen worden toegeschreven, blijken in het grafritueel minder sekse-gebonden dan voorheen gedacht. Daarnaast horen rijke grafgiften vaak bij ouderen, meestal vrouwen, wat op een bijzondere positie binnen de gemeenschap kan duiden.
Deze bevindingen betekenen een nuance in de rolpatronen van prehistorische mannen als jager, veehoeder, krijger en bouwer en vrouwen als verzorgers en pottenbaksters. De grafgiften uit Elsloo blijken tenslotte niet per definitie de eigendommen van een overledene, maar eerder van de nabestaanden. Een selectie vondsten uit het grafveld wordt vanaf vandaag (vrijdag 24 juni) een jaar lang tentoongesteld in het Historiehuis van de Maasvallei in Elsloo.
Neolithische grafveld
Het neolithische grafveld van Elsloo behoort tot de gemeenschappen die zich hier en in grote delen van Europa meer dan 7.000 jaar geleden als eerste boeren vestigden.
In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw zijn in Elsloo 63 inhumatiegraven en 36-50 crematiegraven blootgelegd. Destijds zijn de grafvondsten uitvoerig onderzocht en zijn monsters genomen van crematieresten en houtskool.
Nieuwe analyses
Het grafveld is nu onder de loep genomen door een multidisciplinair team archeologen, fysisch-antropologen en chemisch analisten. De grafgiften en botresten zijn intensief onderzocht met moderne methoden als gaschromatografie, lipiden-, isotopen- en houtskoolonderzoek; ook zijn de gebruikssporen op de voorwerpen geanalyseerd.
Van een aantal overledenen kon op basis van crematieresten het geslacht en de leeftijd worden vastgesteld. Op basis van die gegevens kan onder meer geconcludeerd worden dat vuurstenen pijlspitsen en stenen bijlen, traditiegetrouw aan mannen toegeschreven, in Elsloo ook veelvuldig voorkomen in vrouwengraven. Het traditionele idee dat grafgiften, als persoonlijke eigendommen, representatief zijn voor het dagelijks leven en geslacht van de overledenen staat hiermee in een nieuw licht.
Begraven uit respect
Opvallend is dat graven van ouderen, vooral vrouwen, rijk zijn uitgerust. Er lijkt een zekere status te koppelen aan ouderdom. Dat gaat samen met de gedachte dat ouderen het kennisreservoir van een gemeenschap vormen en dat zij de verwantschapsnetwerken met andere bandkeramische dorpen onderhielden.
Ouderen zijn daarmee cruciaal om als groep te overleven. Ook lijkt sprake van een ‘begrafenistraditie’ met specifieke grafgiften en rituelen, die vaak te maken hebben met jacht, voedselbereiding, houtbewerking en lichaamsversiering. Zo zijn veel overledenen besprenkeld met rode oker. Daarnaast zijn vrijwel alle grafgiften intensief gebruikt, ongeacht geslacht en leeftijd van de overledene. Het lijken specifieke gebruiksvoorwerpen van de nabestaanden te zijn die doelbewust in het graf zijn meegegeven. De rol van de levenden, hun keuzes en rituelen rondom de dood komen daarmee duidelijk in beeld.
Elsloo
Het grafveld van Elsloo in de gemeente Stein is als gezegd het oudst bekende grafveld in Nederland (circa 5100-4950 v.Chr.).
Het werd opgegraven door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) onder leiding van prehistoricus Pieter Modderman (1959) en door de Universiteit Leiden (1966). De vondsten zijn sindsdien in beheer van het Rijksmuseum van Oudheden (RMO) te Leiden.
Onderzoek
Het onderzoek is uitgevoerd door een multidisciplinair team wetenschappers onder leiding van Archol, het Rijksmuseum van Oudheden en de Universiteit Leiden, binnen het programma Kennis voor Archeologie van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE).