Burgemeester en wethouders van Rotterdam hebben besloten de vuurtoren aan de Europaweg 925 aan te wijzen als gemeentelijk monument. Het achthoekige bouwwerk wordt beschouwd als een belangrijk baken binnen het havengebied vanwege zijn cultuurhistorische en architectonische waarde.
Nederlands jongste vuurtoren, naar een ontwerp van ir. W. Colenbrander en beter bekend als kustlicht, is bij uitstek een object dat de schaalvergroting van de haven toont. Hij vertelt als het ware het verhaal van de ontwikkeling van de haven. De 64 meter hoge toren verrees op de in de loop van de jaren ‘60 nieuw aangelegde Eerste Maasvlakte. In 1974 is het licht uit de vuurtoren van Hoek van Holland, het Hoge Licht, er geplaatst en is de toren in gebruik genomen.
Licht gedoofd
Met de aanleg van de Tweede Maasvlakte kwam het kustlicht in het midden van de haven te liggen en kon het niet meer optimaal zijn functie vervullen. Daardoor werd in 2008 het licht gedoofd.
Radar heeft de functie van het licht overgenomen en in 2018 is om die reden een nieuwe radartoren op de Tweede Maasvlakte in gebruik gekomen. Het kustlicht heeft toen definitief zijn functie voor de scheepvaart verloren.
Bescherming
De stichting Cuypersgenootschap diende vervolgens het verzoek in om de toren te beschermen als gemeentelijk monument. De aanwijzing benadrukt het belang van Rotterdam als wereldhaven, een haven die constant in ontwikkeling is.
Volgens het stadsbestuur moet het kustlicht niet alleen gezien worden als een toren die uniek is maar ook als sluitstuk in de ontwikkeling van havenarchitectuur en vuurtorens. Wethouder Said Kasmi (Onderwijs, Cultuur en Evenementen): “De meeste mensen denken bij monumenten aan gebouwen, maar ook een vuurtoren kan monument zijn. Het benadrukt hoe veelzijdig monumenten kunnen zijn in al hun verscheidenheid en soorten. Deze vuurtoren krijgt de monumentale status die zij verdient”.
(Het)bestemming
Inmiddels is het eigendom van het kustlicht overgegaan van Rijkswaterstaat naar het Rijksvastgoedbedrijf. Het Rijksvastgoedbedrijf onderschrijft de aanwijzing als gemeentelijk monument en blijft graag met de gemeente Rotterdam in gesprek over een toekomstige (her-)bestemming.