Amsterdams wethouder Ivar Manuel (Bouwen en Wonen) van stadsdeel Oost onthult op donderdag 3 maart een monument voor menselijke resten van verdwenen begraafplaatsen die zijn herbegraven op De Nieuwe Ooster. Het beeld is van de hand van beeldend kunstenaar Mies Wubs, die het de begraafplaats schonk.
Overal waar mensen leven, is ook dood. Vanaf de middeleeuwen zijn in de Nederlandse hoofdstad tientallen dodenakkers ontstaan en weer verdwenen. Tijdens bouw- en graafwerkzaamheden worden regelmatig botresten gevonden, vaak bij oude kerken of kloosters, soms op onverwachte locaties.
Stadsarcheologen van Amsterdam doen regelmatig onderzoek op deze voormalige begraafplaatsen. Nu en dan wordt ervoor gekozen de resten te laten rusten, vaker worden ze herbegraven. Daarna gaat het werk door en ontwikkelt de stad zich verder.
Oude en Nieuwe Ooster
In 1860 werd net buiten de Muiderpoort de Oosterbegraafplaats aangelegd, op de plek waar nu het Oosterpark ligt. Ruim 100.000 Amsterdammers vonden er hun laatste rustplaats.
Al na 34 jaar was de begraafplaats vol en in 1894 werd de Nieuwe Oosterbegraafplaats geopend in de naastgelegen buurtgemeente Watergraafsmeer. In 1955 verscheen in alle Amsterdamse kranten de kennisgeving dat de oude Ooster geruimd moest worden.
Botresten
In 2017 werden bij werkzaamheden aan de rand van het Oosterpark botresten gevonden. De ruiming in 1956 bleek onvolledig te zijn uitgevoerd. Stadsarcheologen hebben de skeletresten in kaart gebracht, geborgen en onderzocht. Daarna zijn ze op de Nieuwe Ooster herbegraven.
Nu Amsterdam veel bouwt ligt het voor de hand dat meer resten worden gevonden en heeft stadsdeel Oost een locatie aangewezen om ze te herbegraven. Het beeld van Mies Wubs dat de plek markeert draagt de titel ‘Oneindigheid’. Inspiratiebron van de maker is het dagelijks leven, in dit geval het overlijden van een goede vriend.
Foto: Monumenten en Archeologie, gemeente Amsterdam.