Stenen van de verdwenen Brusselsepoort in Maastricht worden gebruikt voor een bordes bij de ruïne van het afgebrande klooster Hoogcruts in Noorbeek. De ruïne wordt op het ogenblik onder auspiciën van Het Limburgs Landschap ingrijpend gerestaureerd. Bij de opknapbeurt worden waar mogelijk oude bouwmaterialen hergebruikt.
Restauratiearchitect Karl Pesch-Konopka, die voor Het Limburgs Landschap het project begeleidt, werd nieuwsgierig bij het zien van een partij aangeleverde hardsteen. Die materialen zouden aanvankelijk samen met bij de A2 gevonden bouwpuin gebroken worden als straatverharding. De aannemer vond dat zonde en vroeg Het Limburgs Landschap of het de bewerkte stukken hardsteen kon gebruiken bij een van zijn restauraties.
De herkomst van het materiaal was geruime tijd onduidelijk. Restauratie-architect Karl Pesch dacht bij het zien van de stukken steen aan restanten van een groot gebouw. In zijn fotoarchief duikend bleek de Brusselsepoort, een van de voormalige historische stadspoorten van Maastricht, ook een mogelijkheid.
Menno van Coehoorn
Het Limburgs Landschap legde daarop contact met de stichting Menno van Coehoorn die veel kennis in huis heeft over militaire geschiedenis. De stichting schakelde op haar beurt de Stichting Maastricht Vestingstad in.
Jos Notermans van Menno van Coehoorn heeft vervolgens archiefonderzoek verricht naar de Brusselsepoort, de Sint Maartenspoort, de OLV-poort, de kazemat van het bastion A, kazemat fort Willem en dergelijke. Van al die gebouwen bestaan nog foto’s. Notermans: ‘’Als ik nu alles op een rijtje zet, lijkt het er erg op dat de stenen onderdeel zijn geweest van de bewerkte bovenkant van de Brusselsepoort’’.
Herdenking
In 2017 wordt 150 jaar opheffing en ontmanteling van de Maastrichtse vesting herdacht. Mogelijk dat alsdan symbolisch iets van de gesloopte vesting in het stadsbeeld kan worden teruggebracht. Het Limburgs Landschap wil daar naar eigen zeggen graag aan meewerken.
Foto: Stenen van de verdwenen Brusselsepoort (foto Karl Pesch-Konopka).